“Ovim plemenima, Sklavinima i Antima, ne vlada jedan čovjek, nego od starine žive u demokratiji.” (Prokopije).
“Žive bez vlasti, u međusobnoj mržnji, i ne poznaju reda… Kod njih vlada razlika shvatanja, pa ili se ne slože ili ako se i slože ipak drugi prekoračuju brzo ono, što se odredi, pošto su svi strasno jedni protiv drugih i pošto niko nije voljan da ustupi drugom” (Pseudo-Mavrikije)
Dolazak Slavena i Bosna
Dolazak Slavena na Balkan je dio „Seobe naroda“ koji se dogodio u VI i VII stoljeću. U tom periodu Huni, Anti i Slaveni učestalo vrše upade u vizantijske pokrajine i to kroz Ilirik i čitavu Trakiju, od Jonskog Mora do predgrađa Carigrada. Ušavši u rat sa Perzijom, Justinijan nije imao dovoljno vojske, da je suprostavi dunavskim napadačima. Slavenska prodiranja i naseljavanja na Balkan trajala su više od jednog stoljeća. U slučaju dolazaka Slavena na ove prostore nije se radilo o jednoj ili dvije seobe , nego o naseljavanju koje je trajalo dugo godina sa manjim ili većim pauzama, intenzitetima, u obliku napada, upada, ratnih pohoda ili mirnih dolazaka.
Ovdje je glavno pitanje sljedeće: „Da li su Slaveni uspjeli pokoriti Bosnu ? Da li su zbog neprohodnosti terena ostavili autohtono stanovništvo Bosne „na miru“ ? Da li se zbog toga bošnjalku genetski materijal razlikuje od materijala naših susjeda i komšija ?
Na vama je, poštovani čitaoci da nam date odgovor na ova pitanja ?
Možda će vam biti od pomoći tekst koji smo objavili na našoj stranici pod naslovom “Genetika Bošnjaka”
Do tada, pronađite sami odgovore na gore postavljena pitanja upoređujući ono što znate sa historijskim mapama.
Napomena: Svako mišljenje autora tekstova i naših sagovornika nije i mišljenje bošnjani.com
Uz odobrenje urednika dozvoljeno je svako kopiranje, umnožavanje, štampanje i publikovanje tekstova sa naše zvanične stranice www.bošnjani.com.
Dolazak slavenskih plemena na Zapadni Balkan se odvijao u dva vala. Prvi val je bio u 7. stoljecu, kad su se na predjele danasnje Juzne Srbije doselila slavenska plemena iza Karpata. Govorili su staroslavenskim jezikom i bili su mnogobosci. Drugi val doseljavanja slavenskih plemena desio se kada su se na predjele danasnje Like doselila ratnicka slavenska plemena iz predjela danasnje Posljske, koji su sebe nazivali Croati, po imenu njihovog poglavice, u 9. stoljecu. iI oni su govorili staroslavenskim jezikom, a po religiji bili mnogobosci. Interesantno je da su tada SVA slavenska plemena, od Dubnava do Baltika i od Srednje Evrope do Azije govorili jednim te istim jezikom – staroslavenskim. Hrvatska slavenska plemena su zatekla u dansnjoj Lici, Slavojini i na jadranskoj obali autohtono stanovnistvo, koje je bilo mjesavina romaniziranih Ilira, Ilira, zaostataka Gota, Avara i Kelta. U vrijeme dolaska hrvatskih i srpskih slavenskih plemena, sredisnji dio Zapadnog Balkana, koji je na prostorima danasnje BiH, su naseljavali domorodacki stanovnici, ilirskog porijekla, sa ostacima gotskih i keltskih plemena, koji su u nekom historijskom periodu privremeno zivjeli na ovim podrucjima u miroljubivoj koegzistenciji sa domorodakcim Ilirima. To stanovnistvo je , od 4. stoljeca, imalo istu, jednobozacku religiju – arijansko krscanstvo, koje je kasnije bilo poznato kao “Crkva bosanska”. Imali su svoje , ilirsko, pismo, kreirano na bazi starogrckog i fenickog alfabeta, a koje je kasnije bilo poznato kao bosanska cirilica i jezik, koji je kasnije bio poznat kao starobosanski. Hrvatska i srpska slavenska plemena su pokrstena od strane bizantijskih misionara – brace Cirila i Metodija, koji su im, za potrebe prevodjenja Svetih Spisa sa grckog na staroslavenki jezik, kreirali pismo glagoljica, na bazi starogrckog alfabeta. Kod jednih i kod drugih, staroslavenski jezik je bio liturgijski jezik u crkvama, a religija jedna – krscanska, kanonizirana na prvom Nicejskom koncilu 325. godine. Medjutim, nakon Velike diobe, 1054. godine, jedinstvena krscanska kanonizirana crkva se dijeli na zapadnu – katolicku i istocnu – pravoslavnu, rijekom Driniom. Pa su katolici morali slati porez papi u Rim, a pravoslavci – mitropolitu u Konstantinopolj. Papa je hrvatskim katolicima zabranio bogosluzenje na staroslavenskom jeziku i uveo je u katolicke crkve latinski jezik i pismo latinica. S druge strane, pravoslavci su zadrzali staroslavenki jezik kao liturgijski u crkvama i pismo glagoljicu – sve dok Vuk nije kreirao srpsku cirilicu, na bazi grckog alfabeta, pocetkom 19. stoljeca. Staroslavenski jezik je i danas liturgijski jezik u SPC! Bosanska arijanska crkva se nasla Zapadno od Drine, te je papa i od njih trazio porez, sto su oni odbili – jer ga nisu priznavali: Bosanska crkva je bila neovisna, samostalna. Tad je nastao problem – pa papa inicira i provodi niz krstaskih ratova protiv Bosanske “hereticke” crkve. Dakle, njega, ustvari, nije zanimalo sto Bosanska crkva slijedi drugacije, unitaristicko ucenje Isusa Krista, nego – sto odbijaju da mu placaju porez! U ratovima je uvijek bio glavni razlog materijalni interes, ali se to prikrivalo i maskiralo nekim drugim, “moralnijim” razlogom.