Širenje ilirskog jezika

Širenje ilirskog jezika na istok – način nastanka ruske protokulture (jezgre ruske državnosti) uključujući jezik, i indijske protokulture uključujući sanskrit (jezik indijske aristokratije i sveštenstva), kao dio ilirskog asimilativnog imperijalizma na vrhuncu razvoja tj. uspona ilirske civilizacije (4000-2000 p.n.e.).

Lambertova azimutalna ekvivalentna projekcija, jedina optimalno vjerodostojno, prikazuje međusobne odnose površina i pravaca na srednjim geografskim širinama. Mapa prikazuje optimalnu tj. najsigurniju rutu (uvijek se držeći morskih obala – Crnog, Kaspijskog, Aralskog pa sve do Indijskog) širenja ilirskog jezika, sistema uprave, metalurgije bronze i dr. u Yamnaya bronzanu kulturu (koja je opšteprihvaćena kao ruska protokultura i jezgra ruske protodržavnosti). Istom rutom su zatim, suočeni sa Himalajskim vijencem, zavinuli prateći Kaspijsko more dalje ka jugoistoku i tako izbili u Mohenjo-daro u dolini rijeke Ind gdje su stvorili Harappa kulturu – indijsku protokulturu kao i jezgru indijske protodržavnosti pod ilirskom dinastijom Kuru. Ovo širenje Ilira “od mora do mora” je postalo osnov svih kasnijih mitoloških motiva “putovanja na kraj svijeta”. Mapa prikazuje i pravce širenja imperijalnih prodora u ostale dijelove predantičkog svijeta gdje su Iliri prenijeli tehnologiju Bronzanog tj. Metalnog (civilizovanog) doba i postavili svoje dinastije, uključujući Egipat, Izrael, Sumer-Asiriju-Mesopotamiju te Libiju, čime su tamošnje civilizacije otpočele postojanje. Ovaj koncept postavljanja dinastija će pod maskom istovjetnog širenja civilizacije (ali već jednom civiliziranim narodima – pa se radi(lo) tek o izgovoru za eksploatatorski imperijalizam tj. kolonijalizam) plagirati Rimljani, Velika Britanija i dr.